اولین و بزرگ ترین سایت انشاء برای تمامی پایه های تحصیلی

سیل اشک بی امان از چشم‌هایم سرازیر می‌شد. در حال خودم نبودم. خاک سرد رو به رویم بود و پارچه‌ی سیاهی که روی قبر مادرم کشیده بودند. صدای جیغ و شیون زنان بلند بود. داشتند صورت‌هایشان را خراش می‌دادند و خاک را بر سر و روی خود می‌ریختند. اما من، فقط یک آرزو داشتم؛ کاش روزهای بودن مادرم دوباره تکرار می‌شدند. ناگهان همه جا در سکوت فرو رفت. پری آرزوها رو به رویم قرار گرفت و گفت :«فقط حق داری یک روز را انتخاب کنی.»